Ziektes - DM

DM is een progressieve, neurologische aandoening van het ruggenmerg met fatale afloop.
In het ruggenmerg lopen zenuwbanen. Deze zenuwbanen sturen de spieren aan. Deze zenuwen liggen in bundels gegroepeerd in de zogenaamde "witte stof".
Deze witte stof wordt aangetast en de isolatie van de zenuwen (myeline) verdwijnt, waardoor de zenuwen afsterven. Door het afsterven van de zenuwen wordt de aansturing naar de spieren steeds minder, hetgeen de symptomen van DM veroorzaakt.
 
Kenmerken van Degenratieve Myelopathie

DM kent een verloop van 6 tot 18 maanden. Bij iedere hond is dit anders. Het is niet te voorspellen hoe lang de ziekte zal duren binnen het tijdsbestek van 6 tot 18 maanden, voordat deze fataal wordt en de dierenarts euthanasie toe zal moeten passen.

In het eerste stadium van de ziekte gaat de hond waarneembaar slepen met één van beide achterpoten. Dit valt meestal pas op wanneer het slepen met de achterpoot een geluid van krassende nagels over tegels of asfalt voortbrengt. Het is belangrijk dat er gekeken wordt naar de nagels. Deze zijn vaak ongelijk afgesleten. Dit krassen van de nagels gaat niet meer over en wordt gevolgd door het merkbaar wankelen of slepen met één van beide achterpoten. Kenmerkend voor DM is het dubbelklappen van de voet. Omdat de hond geen coördinatie meer heeft in de voet, kan deze slecht voelen hoe de voet wordt neergezet. Daarom is het belangrijk dat de bovenkant van de voeten na iedere wandeling gecontroleerd wordt, omdat de hond na verloop van tijd met de bovenkant van de voet over de grond sleept en er derhalve verwondingen kunnen ontstaan die, onopgemerkt, een infectie kunnen veroorzaken.
Er is vrij snel sprake van coördinatieverlies (ataxie), hetgeen tevens slapte in de achterste ledematen veroorzaakt, waardoor de hond struikelt of valt. In een volgend stadium raakt ook de andere achterpoot aangedaan en kan de hond niet meer lopen of staan op een gladde ondergrond zoals plavuizen of een houten vloer. De hond zakt door de achterpoten op een gladde ondergrond. Vanzelfsprekend is dit op te lossen door het leggen van tapijt op plaatsen waar de hond veel komt. Opvallend in dit stadium is vaak dat een hond zich buiten, op gras of trottoir, nog redelijk staande kan houden. Op een gegeven moment wordt lopen echter steeds moeilijker en zal een hond veel vallen. In het allerlaatste stadium zal de hond incontinent worden, omdat ook de vitale organen aangetast raken.
 
Leven met Degenratieve Myelopathie
 
Honden met DM hebben GEEN PIJN!! Er is echter wel degelijk sprake van leed als een hond niet meer kan rennen, niet meer kan spelen en zichzelf niet meer goed kan voortbewegen.
In een roedel kan een hond door deze zwakte ook geestelijk lijden, afhankelijk van de plaats in de rangorde die de hond had. Het is dieptriest als de hond nog jong van geest is en nog volop wil spelen en bewegen, maar het lichaam niet meer mee kan komen.
 
Verergering van de symptomen

Er zijn omgevingsfactoren of stressfactoren die de symptomen van DM kunnen verergeren en het ziekteverloop kunnen bespoedigen.
Deze oorzaken zijn:
- hevige stress door allerhande oorzaken
- narcose en/of de kleinste chirurgische ingreep
  
Vertraging van de voortgang van Degenratieve Myelopathie
 
Er is geen enkele behandeling die DM kan genezen.
Sommigen eigenaren passen alternatieve therapieën toe, die geen van allen een positief effect hebben bewezen. Het is echter, in sommige gevallen, wanneer de hond verder nog in een lichamelijk goede conditie verkeert, mogelijk om deze (enigszins) te vertragen.
Dagelijkse wandelingen, om de spieren in de achterste ledematen te versterken is een veelgehoorde toepassing. Put de hond echter niet uit! Wij hebben hier bij één van onze honden goede ervaringen mee.
Op een gezond gewicht blijven is ook van groot belang. Het spreekt vanzelf dat een hond met een gezond gewicht eerder overeind komt wanneer deze door de achterpoten is gezakt, dan een hond die te zwaar is.
Hydrotherapie om de spieren in de achterste ledematen te versterken, wordt veelvuldig toegepast. Veel zal afhangen van wanneer de therapie gestart wordt en in welk stadium de hond dan verkeert. Hoe eerder met de behandeling wordt gestart, hoe beter!
   
De uitslag van de DNA test
 
De test bij het Van Haeringen Laboratorium kan op twee manieren afgenomen worden. De mogelijkheid die het meest voor de hand ligt en het betrouwbaarst is, is door bloed op te sturen dat is afgenomen door de dierenarts.
Een andere veelgebruikte methode is een swab van het wangslijmvlies. Hierbij is het echter van groot belang dat men aan alle voorwaarden voor een betrouwbare test voldoet. De swab mag bijvoorbeeld niet genomen zijn binnen twee uur na het eten.

De uitslag:
Honden die getest zijn als Vrij van DM, zullen de ziekte niet ontwikkelen.
Honden die getest zijn als Drager van DM, zullen waarschijnlijk geen symptomen gaan vertonen.
Honden die getest zijn als Lijder aan DM, zullen symptomen van de ziekte gaan vertonen, tenzij zij eerder overlijden aan een andere oorzaak.
   
De rol van de fokker in het uitbannen van Degeneratieve Myelopathie

Het spreekt vanzelf dat de rol van de fokker groot is als het gaat om het uitbannen van Degeneratieve Myelopathie. Wij hopen dan ook dat fokkers van de Zwitserse Witte Herder in zullen gaan zien dat het van groot belang is om selectief te gaan fokken. Lijders dienen ten allen tijde te worden uitgesloten van de fok en Dragers mogen niet met Dragers gekruist worden. In het onderstaande verervingschema is te zien hoe DM vererft.
  
Schema vererving Degeneratieve Myelopathie